Εργασιακό: Τι θα γίνει τελικά με το 13ωρο – Η δικλείδα ασφαλείας και η προσαύξηση του μισθού

Αλλάζει άρδην το τοπίο στις εργασιακές σχέσεις από το τέλος του έτους που θα τεθεί σε ισχύ ο νέος εργασιακός νόμος, που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες από τη Βουλή.

Ο νόμος δίνει στους εργαζόμενους περισσότερες ευελιξίες στην διαχείριση του χρόνου εργασίας τους, σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Έτσι θα μπορούν στο εξής να εφαρμόζουν τετραήμερη απασχόληση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με πλήρεις αποδοχές και όριο 40 ωρών εβδομαδιαίως.

Ταυτόχρονα θα έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν έως 13 ώρες την ημέρα (κατ’ εξαίρεση) σε έναν εργοδότη, με προσαύξηση 40% στην αμοιβή και δικλίδες ασφαλείας που ορίζουν ρητά ότι ο εργαζόμενος δεν μπορεί να απολυθεί, αν αρνηθεί να δουλέψει υπερωριακά.

Η ημερήσια 13ωρη απασχόληση σε έναν εργοδότη προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων, παρότι δεν μπορεί να εφαρμόζεται σε καθημερινή βάση, αλλά μεμονωμένα, όταν οι ανάγκες της επιχείρησης δημιουργούν την προϋπόθεση για μια τέτοια αύξηση στο ωράριο.

Δεδομένου ότι διατηρούνται οι 48 ώρες υπερωρίας στο τετράμηνο και οι 150 ώρες υπερωρίας σε ετήσια βάση, ως ανώτατο επιτρεπτό όριο, ένας εργαζόμενος μπορεί να εργαστεί 13 ώρες ημερησίως έως συνολικά 37,5 ημέρες τον χρόνο.

Έως σήμερα, πέραν του 8ώρου, είναι θεσμοθετημένη η 9η ώρα εργασίας, που θεωρείται υπερεργασία, συν τρεις επιπλέον ώρες μέχρι τη 12η, που θεωρούνται υπερωρίες.

Επίσης, σήμερα, ένας εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να εργάζεται κατ’ εξαίρεση έως 13 ώρες ημερησίως σε δύο ή περισσότερους εργοδότες. Με το νέο νόμο, η δυνατότητα 13ωρης απασχόλησης επεκτείνεται και σε εργαζόμενους που απασχολούνται σε έναν εργοδότη, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται τα όρια ανάπαυσης και το μέγιστο εβδομαδιαίων ωρών εργασίας.

Η χρήση του ευέλικτου ωραρίου, όπως κατηγορηματικά επισημαίνει η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως, «σε καμία περίπτωση δεν ανατρέπει τα δικαιώματα των εργαζομένων για 8ωρο και 40ωρο την εβδομάδα, τα οποία τουναντίον ενισχύονται μέσω της χρήσης της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας».

Για κουλτούρα καλής πίστης κάνει λόγο ο γενικός γραμματέας Εργασίας Νίκος Μηλαπίδης, προσθέτοντας πως «ο χρόνος εργασίας σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πεδίο ελεύθερης διαμόρφωσης από τον εργοδότη. Η άρνηση υπερωρίας και διευθέτησης προστατεύεται με ειδικές νομοθετικές διατάξεις στο πλαίσιο της καλής πίστης και δεν μπορεί να επιφέρει καμία βλαπτική μεταβολή, δυσμενή διάκριση ή απόλυση του εργαζόμενου».