Στους κύκλους των πολιτικών συντακτών, αλλά και στο περιστύλιο της Βουλής, ήταν γνωστό εδώ και καιρό πως οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης δεν ήταν οι καλύτερες. Παρ’ όλα αυτά, ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη είχαν φανεί τα “σύννεφα” που είχαν δημιουργηθεί.
Ο πρωθυπουργός βέβαια φαίνεται πως περίμενε τον Λευτέρη Αυγενάκη στη … γωνία, ψάχνοντας μια αφορμή για την μετακίνηση του. Ακόμα όμως και σε αυτό το σενάριο, η επιλογή βρίσκονταν πιο κοντά στην αλλαγή χαρτοφυλάκιου, ενδεχομένως σε κάποιο υποδεέστερο υπουργείο και πιο μακριά από τη λογική της απομάκρυνσης.
Το βράδυ των εκλογών, όταν το ΠΑΣΟΚ πανηγύριζε έχοντας κερδίσει τις … Μοίρες, στο περιβάλλον Αυγενάκη γνώριζαν πολύ καλά πως είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Κάτι αντίστοιχο είχαν αρχίσει να υποψιάζονται και στο περιβάλλον Σενετάκη, αφού θεωρούνταν σχεδόν απίθανο μια ήττα μέσα στο Ηράκλειο να χρεωθεί μόνο στον έναν Υπουργό.
Στο δια ταύτα, ο Λευτέρης Αυγενάκης «πλήρωσε» το γεγονός πως η τελική κρίση του πρωθυπουργού βασίστηκε στο τρίπτυχο «Κυβέρνηση – Κόμμα – Κοινωνία». Και μπορεί στο κυβερνητικό έργο και στην επαφή με την τοπική κοινωνία ο Λευτέρης Αυγενάκης να τα πήγε περίφημα. Στα αποτελέσματα των εκλογών ωστόσο στην πράξη, τόσο στον τόπο καταγωγής και εκλογής του, όσο και στον τομέα εκλογικής ευθύνης του για τις ευρωεκλογές, δεν τα πήγε καθόλου καλά, σε επίπεδο αναμέτρησης Ευρωεκλογών. Οπότε η απομάκρυνση θεωρήθηκε μονόδρομος.
Από την άλλη πλευρά, ο Μάξιμος Σενετάκης, ήταν περισσότερο «παράπλευρη απώλεια» διότι στην πράξη είχε ένα χαρτοφυλάκιο το οποίο δεν μπορούσε εύκολα να γίνει αντιληπτό από τους απλούς πολίτες, λόγω της φύσης του. Σε επίπεδο κόμματος ωστόσο, θα θεωρούνταν τουλάχιστον άδικο να «χρεωθεί» μια ήττα μόνος του ο Λευτέρης Αυγενάκης στην ανατολική Κρήτη, οπότε μοιραία και οι δύο υπουργοί του Ηρακλείου βρίσκονται εκτός κυβερνητικού σχήματος.
