Εφημερεύοντα
Κίνηση
Καιρός
Το protothema.gr παρουσιάζει τις απαντήσεις στο μάθημα Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία των υποψηφίων των Πανελλαδικών Εξετάσεων στα ΓΕΛ σε συνεργσία με τα φροντιστήρια Πουκαμισάς.
Δείτε ΕΔΩ τις απαντήσεις
Σύμφωνα με τους καθηγητές των φροντιστήρων Πουκαμισάς τα θέματα φαίνονται απαιτητικά ως προς το β’ σκέλος. Ειδικότερα, τα θέματα της θεωρίας απαιτούν από τους μαθητές ιδιαίτερη προσχοή στην αποκωδικοποίηση τους ωστε η απάντηση να είναι αποτελεσματική. Επίσης και το ποιήμα του Κωστή Παλαμά θέλει ιδιαίτερη προσοχή για την ανάπτυξη της ερμηνείας του.
Οι εκτιμήσεις
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις του κ.Γιώργου Χρυσουδάκη, φιλολόγου, ακαδημαϊκού υπεύθυνου της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Ομίλου Φροντιστηρίων Πουκαμισάς, «τα θέματα είχαν απαιτήσεις».
Σε ό,τι αφορά τον κεντρικό προβληματισμό του κριτηρίου αξιολόγησης, την κεντρική θεματική δηλαδή, που ήταν η αξία των ταξιδιών, ο ίδιος αναφέρει τα εξής: «Υπήρχαν δύο κείμενα νεολληνικής γλώσσας – ένα διασκευασμένο από το διαδίκτυο κείμενο και ένα με τις ταξιδιωτικές εμπειρίες του Καζαντζάκη στην Άνω Αίγυπτο. Επιπλέον, το ποίημα του Παλαμά με τίτλο ‘Το Ταξίδι’.
Από τα τέσσερα θέματα, το πρώτο και το τελευταίο είχαν σαφήνεια στη διατύπωσή τους, τα παιδιά ήταν σε θέση να διαγνώσουν τί ακριβώς πρέπει να γράψουν. Ειδικότερα, το πρώτο θέμα – η περίληψη του κειμένου – ήταν ξεκάθαρο. Το ίδιο ήταν και το Δ’ θέμα, της παραγωγής λόγου, το οποίο ζητούσε από τα παιδιά την προσωπική τους τοποθέτηση σχετικά με το πως τα ίδια επιλέγουν να αναζωογονηθούν, πώς προσπαθούν να βρουν τη δική τους ψυχική ηρεμία, απαντώντας και στο δίλημμα κατά πόσο συμφωνούν με τη συγγραφέα του κειμένου στο ότι τα ταξίδια πραγματικά προσφέρουν αναψυχή ή εκτόνωση από μία αγχωτική καθημερινότητα».
Σχετικά με τα θέματα Β – εκτός του Β1, που είναι κλειστού τύπου, δηλαδή πρόκειται για αντιστοίχιση – τα υπόλοιπα, είχαν απαιτήσεις ως προς την αποκωδικοποίηση της εκφώνησης. Όπως εξηγεί ο κ.Χρυσουδάκης, «στο Β2Α, η θεωρία αφορούσε τον τρόπο ανάπτυξης της δεύτερης παραγράφου του πρώτου κειμένου. Τα παιδιά θα έπρεπε, πριν ξεκινήσουν να αναφέρονται στον τρόπο ανάπτυξης της παραγράφου, να καταγράψουν την πρόθεση της συγγραφέως στη συγκεκριμένη παράγραφο και στη συνέχεια, να δείξουν πως ο τρόπος, με τον οποίο αναπτύσσεται, υπηρετεί την πρόθεση αυτή.
Χρειάζεται να έχουν βρει τον κεντρικό τρόπο, επειδή διαφαίνεται ένας ακόμη – αν και στην περίπτωση αυτή, σωστές θα είναι και οι δύο απαντήσεις. Συγκεκριμένα, να γράψουν και την ‘αιτιολόγηση’ και το ‘αίτιο-αποτέλεσμα’, τα οποία προκύπτουν μέσα από την ανάπτυξη της δεύτερης παραγράφου. Θεωρώ ότι κυριαρχεί η αιτιολόγηση αν και μπορεί να τεκμηριωθεί και το δεύτερο (‘αίτιο-αποτέλεσμα’).
Το β’σκέλος της Β2, ήταν μία άσκηση που αφορούσε τη συνοχή του κειμένου. Για το λόγο αυτό, δόθηκαν στα παιδιά συγκεκριμένες μεταβατικές λέξεις – φράσεις, οι οποίες συνδέουν το κείμενο. Είναι οι λεγόμενοι ‘συνοχικοί δείκτες’. Τα παιδιά έπρεπε να γράψουν τί ακριβώς δηλώνουν αυτές οι λέξεις – για παράδειγμα, υπήρχε το διαζευκτικό ‘ή’, το οποίο δηλώνει ‘διάζευξη’».