Πολλά θα μπορούσε να χρεώσει κάποιος στον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά σίγουρα όχι έλλειψη ευφυίας.
Κάτι το οποίο προφανώς και είχε δει ο Αλέξης Τσίπρας όταν τον εμπιστεύονταν για να τον ενσωματώσει στον στενό πυρήνα της εκλογικής επιτροπής που θα αναλάμβανε τον αγώνα του στις πρόσφατες εκλογές. Εκεί ο Στέφανος είδε, έκρινε και αποφάσισε.
Κι αυτό που είδε δεν ήταν τίποτα λιγότερο από αυτό που έκανε. Ήταν κοινός τόπος μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ πως η «Ομπρέλα» αποτελεί ένα επιβαρυντικό κατάλοιπο του παρελθόντος και πως οι «σαραντάρηδες» που κινούνται στους ρυθμούς Αχτσιόγλου κουβαλούν αριστερίζουσες εμμονές που γυρίζουν το κόμμα πολλά χρόνια πίσω. Όπως κοινός τόπος ήταν και ότι ο Αλέξης δεν μπορούσε να σπάσει αυγά. Διότι μέσα σε αυτό το θνησιγενές σύστημα είχε ανδρωθεί κι εκλεγεί πρωθυπουργός.
Αυτά λοιπόν που δεν έκανε ο Αλέξης Τσίπρας τα έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης. Κι ο Τσίπρας θα πρέπει να τον ευγνωμονεί γι’ αυτό.
Από κει και πέρα τώρα, οι αρχικές επιλογές Κασσελάκη τον έφεραν σε ένα περιθώριο μεντιακό και πολιτικό. Πέρασε όλες τις «παιδικές ασθένειες» μαζί, ξύνοντας μάλιστα τα σπυριά τους. Και τώρα χρειάζονται πολλά «μανταρίσματα».
Είναι διατεθειμένος να τα κάνει; Ο ίδιος στους ανθρώπους του δηλώνει πως «ναι».
Υπάρχει ο πολιτικός χρόνος; Ίσως.
Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο η Πολιτεία θα εμπιστευθεί ένα νέο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ που κινείται περισσότερο στην κατεύθυνση του κέντρου και πολύ πιο μακριά, από το … ταγάρι και την σχισμένη αρβύλα.
